آژیر اعلام حریق

توضیحات

آژیر اعلام حریق

آژیر اعلام خطر و حریق یکی از تجهیزات مهم در سیستم اعلام حریق است که وظیفه اصلی آن ایجاد صدا و اعلام هشدار در صورت بروز خطر یا آتش‌سوزی است. این آژیرها انواع مختلفی دارند.

آژیر اعلام حریق به پنل مرکزی سیستم اعلام حریق متصل می‌شود. وقتی پنل مرکزی اطلاعاتی از دتکتورها و شاسی‌های اعلام حریق دریافت کند، در صورت لزوم، آژیر را فعال می‌کند تا به صورت دیداری و شنیداری هشدار بدهد.

زنگ‌های هشدار آتش‌سوزی صدای خاصی دارند و معمولاً به شکل کاسه‌ای هستند که یک آلت چکشی به داخل آن ضربه می‌زند. این نوع زنگ‌ها معمولاً برای اطلاع‌رسانی از عملکرد آب‌پاش‌ها استفاده می‌شوند.

زنگ‌های الکترونیکی یا مکانیکی امکان تنظیم صدای دلخواه را دارند و می‌توان هنگام نصب آن‌ها را تغییر داد.

زنگ با صدای نرم برای فضاهایی مناسب است که افراد مرتباً حضور دارند و شرایط را زیر نظر دارند. چون صدای ناگهانی زنگ‌های اعلام حریق ممکن است باعث ترس و وحشت شود، در بعضی مکان‌ها از این نوع زنگ استفاده می‌شود تا افراد مراقب، بقیه را آگاه کنند.

ساختار آژیر اعلام حریق

آژیر اعلام حریق از سه بخش تشکیل شده است: اسیلاتور، تقویت‌کننده و اسپیکر.

• اسیلاتور یا نوسان‌ساز وظیفه تولید فرکانس‌ها یا نوسانات با طول موج‌های مختلف را دارد. این بخش برای ساختن موج‌های حامل انرژی رادیویی و صوتی استفاده می‌شود و می‌تواند موج‌های خروجی با شکل‌های مختلف تولید کند.
• تقویت‌کننده برای تقویت سیگنال‌های دریافتی که انرژی بسیار کمی دارند و قابل پردازش نیستند، به کار می‌رود. این بخش فرکانس دریافتی از اسیلاتور را تقویت می‌کند.
• اسپیکر صدا را پخش می‌کند.

ویژگی آژیر اعلان حریق

آژیر اعلام حریق شامل وسایلی مانند زنگ‌ها، بوق‌ها و لامپ‌ها است که در هنگام بروز آتش‌سوزی، همه افراد حاضر در محل را مطلع می‌کند. این تجهیزات هشداردهنده صوتی و دیداری، به صورت دیواری یا سقفی نصب می‌شوند و با دریافت سیگنال از پنل اعلام حریق فعال می‌شوند. وظیفه اصلی آن‌ها هشدار دادن به ساکنان ساختمان درباره وقوع آتش‌سوزی است. معمولاً در کنار آژیر اعلام حریق، چراغ‌های چشمک‌زن نیز نصب می‌شود که همزمان با آژیر به کار می‌افتند. این چراغ‌ها به افراد ناشنوا کمک می‌کنند تا با دیدن نور آن‌ها متوجه آتش‌سوزی شوند و در صورت از کار افتادن آژیرها، اعلام حریق را مشخص کنند.

مواردی که هنگام نصب آژیرها باید رعایت شود:

• صدای آژیر باید در راه‌پله‌ها، پارکینگ‌ها، انبارها و تمام مکان‌های تحت نظارت شنیده شود.
• در هر بخش ساختمان (زون)، حداقل یک آژیر وجود داشته باشد.
• تا حد امکان از تعداد زیاد آژیر با صدای کم استفاده شود.
• نوع صدای آژیر اعلام حریق باید از دیگر صداها متفاوت باشد.
• صدای آژیر باید حداقل ۶۵ دسی‌بل باشد، یعنی صدای آن باید ۵۰ تا ۶۵ دسی‌بل بیشتر از صدای محیط باشد.
• در مکان‌هایی که افراد ناشنوا حضور دارند، باید از فلاشر و چراغ‌های اعلام خطر استفاده شود.

یکی از قدیمی‌ترین سیستم‌های اعلام حریق، سیستم اعلام حریق متعارف است که هنوز هم استفاده می‌شود. در این سیستم‌ها، چندین دتکتور و شستی اعلام حریق، یک منطقه خاص را با یک مدار تحت پوشش قرار می‌دهند. اگر در این منطقه آتش‌سوزی رخ دهد، وضعیت آن منطقه در کنترل پنل اعلام حریق تغییر می‌کند و مشخص می‌شود. در واقع، هر مدار نشان‌دهنده وضعیت منطقه مربوط به خود است. در صورت بروز آتش‌سوزی، علاوه بر روشن شدن لامپ‌های منطقه آتش‌سوزی، آژیرهای کنترل پنل مرکزی نیز به صدا درمی‌آیند. استفاده از این نوع سیستم‌ها در مکان‌های عمومی ممکن است باعث ترس و وحشت زیاد یا اخلال در فعالیت‌های روزمره شود، حتی اگر حریق کوچکی رخ داده باشد.