شرکت‌های پیشرو در فناوری پوشش ضد حریق

بهترین شرکت های مجری پوشش ضد حریق

پیشرفت هر روزه صنعت ساختمان باعث شده تا مصالح جدیدی برای ساختمان‌سازی استفاده شود. یکی از تکنولوژی‌های جدید که می‌تواند در این زمینه مورد استفاده قرار بگیرد، پوشش‌های ضد حریق هستند.

پوشش‌های ضد حریق در واقع لایه‌هایی از مواد خاص هستند که به اسکلت‌های فلزی و فولادی در برابر حریق و آتش‌سوزی مقاومت می‌بخشند. این پوشش‌ها مختلف هستند و هر کدام توسط شرکت‌های مختلفی در صنعت ساختمان سازی استفاده می‌شوند.

پوشش‌های ضد حریق به سه دسته مصالح بنایی، مصالح معدنی و رنگ‌های ضد حریق تقسیم می‌شوند. هر نوع پوشش توسط شرکت‌های مختلفی ارائه می‌شود و اجرای آن‌ها نیاز به رعایت قوانین مشخص دارد که بستگی به نوع پوشش دارد.

پوشش ضد حریق با مصالح بنایی

پوشش‌های ضد حریق که با استفاده از مصالح بنایی مانند ماسه و سیمان اجرا می‌شوند، نیاز به ثبت شرکت ندارند و می‌توان با شخصی قرارداد بست. برای دریافت تاییدیه آتش‌نشانی برای این نوع پوشش‌ها، به شرکت‌های مشاور آتش‌نشانی مراجعه می‌شود.

برای اطمینان بیشتر، بهتر است با شرکت‌هایی که در زمینه پوشش‌های ضد حریق با استفاده از مصالح بنایی فعالیت می‌کنند، قرارداد بست.

این شرکت‌ها که ثبت شده و مجاز هستند، اعتبار بالاتری نسبت به قرارداد با شخص حقیقی دارند.

پوشش ضد حریق با مصالح معدنی

نوع اول از پوشش‌های ضد حریق، پوشش معدنی است. این نوع پوشش از ترکیب موادی به نام ورمیکولیت، گچ یا سیمان، و الیاف ساخته می‌شود. پوشش معدنی دو نوع دارد، یکی سیمانی و دیگری گچی است.

این پوشش‌ها رنگی کم رنگ بین سفید و خاکستری دارند و استفاده اصلی آن‌ها، حفاظت از اسکلت‌های فلزی در برابر حرارت بالا است. پوشش ضد حریق سیمانی به صورت یک لایه چند میلی‌متری یا به عنوان پوشش کلی بر روی سازه‌های اصلی ساختمان استفاده می‌شود تا اسکلت فلزی را در برابر دماهای تا 450 درجه مقاومت بخشد.

پوشش ضد حریق گچی، مانند پوشش سیمانی، برای محافظت از سازه در برابر حرارت اسپری می‌شود، اما مقایسه با پوشش‌های سیمانی، محدودیت کمتری دارد.

شرکت‌های مجری پوشش ضد حریق معدنی

پوشش ضد حریق با مواد معدنی به دلیل اهمیت زیادی که در استحکام ساختمان دارد، نیاز به مجوز رسمی از سازمان آتش‌نشانی دارد.

بنابراین، فقط شرکت‌هایی که این مجوز را در اختیار دارند، مجاز به اجرای این طرح هستند. اشخاص یا شرکت‌هایی که این مجوز را ندارند، نمی‌توانند پروژه‌های پوشش ضد حریق با استفاده از مواد معدنی را اجرا کنند.

شرکت‌هایی که پروژه‌های پوشش ضد حریق را اجرا می‌کنند، باید حتما مراحل لازم را طی کرده و مجوزهای لازم از سازمان آتش‌نشانی را دریافت کرده باشند.

در ایران، تعداد شرکت‌هایی که این مجوزها را دارند، محدود است و می‌توان برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت رسمی سازمان آتش‌نشانی مراجعه کرد.

یک نکته مهم در انتخاب شرکت برای اجرای پروژه پوشش ضد حریق، هزینه‌های اجرای پوشش است که می‌تواند بین شرکت‌ها متفاوت باشد.

بعضی از این شرکت‌ها استانداردهای بین‌المللی را برای اجرای پوشش‌ها استفاده می‌کنند، در حالی که برخی دیگر از استانداردهای منطبق با سازمان آتش‌نشانی استفاده می‌کنند.

در اجرای پوشش ضد حریق با مصالح معدنی، حتما باید با شرکت‌های عضو و تایید شده در سازمان آتش‌نشانی قرارداد بست. این شرکت‌ها دارای تاییدیه آتش‌نشانی از سازمان مربوطه هستند که برای اجرای این نوع پوشش‌ها ضروری است.

شرکت‌هایی که پوشش‌های ضد حریق با مصالح معدنی را اجرا می‌کنند، پس از طی کردن مراحل مختلف، مجوزها و صلاحیت‌های لازم برای تولید و نصب این پوشش‌ها را دریافت کرده‌اند. این شرکت‌ها تعدادی محدود هستند و در وبسایت سازمان آتش‌نشانی قابل مشاهده هستند.

در امر اجرای پوشش‌های ضد حریق با مصالح معدنی، شرکت‌های عضو وندور آتش‌نشانی با یکدیگر تفاوت‌هایی دارند. به عنوان مثال، برخی از این شرکت‌ها استانداردهای بین‌المللی را رعایت می‌کنند و به توجه به نوع مواد و استانداردهای آن، میزان پوشش بر روی المان‌های فلزی مانند تیرها و ستون‌ها متفاوت است.

بعضی از تیرها نیازی به مش بندی ندارند و برخی دیگر فقط یک چهارم از ضخامت مش بندی را دارند.

برخی از شرکت‌هایی که پوشش ضد حریق با مصالح معدنی را اجرا می‌کنند، استانداردهای بین‌المللی را ندارند و فقط استانداردهای داخلی مانند استانداردهای سازمان تحقیقات را دنبال می‌کنند. در نتیجه، ضخامت پوششی که بر روی المان‌های فلزی مانند تیرها و ستون‌ها اعمال می‌شود، بسیار بیشتر است و بسیاری از این المان‌ها به صورت فول مش بندی (تمام مش بندی) اجرا می‌شوند.

ممکن است برخی اعتقاد داشته باشند که هنگامی که یک شرکت مجری پوشش ضد حریق مصالح معدنی وارد لیست وندور آتش‌نشانی می‌شود، به صورت دائم در آن لیست باقی می‌ماند و می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد.

اما واقعیت این است که سازمان آتش‌نشانی و سازمان تحقیقات هر ساله آزمایشات متعددی بر روی مواد تولید شده توسط این شرکت‌ها انجام می‌دهند.

اگر این شرکت‌ها از آزمایشات به خوبی عبور کنند، می‌توانند جایگاه خود را در لیست وندور آتش‌نشانی حفظ کنند.

اما اگر آزمایشات نشان دهد که مواد تولیدی این شرکت‌ها نمی‌توانند به استانداردها پاسخ دهند، آن‌ها از لیست آتش‌نشانی حذف می‌شوند تا برای کسب استانداردهای لازم مجدداً تلاش کنند.

در سال‌های اخیر، برخی شرکت‌ها در لیست وندور آتش‌نشانی بودند که از مواد تولید شده خارج از کشور برای پوشش ضد حریق استفاده می‌کردند و دارای استانداردهای بین‌المللی بودند. اما در آزمایشات سالانه سازمان آتش‌نشانی و سازمان تحقیقات، این شرکت‌ها امتیازاتشان را از دست دادند. دلیل این اتفاق این بود که این شرکت‌ها از مواد معدنی تولید شده در داخل کشور استفاده می‌کردند، اما آن‌ها را با نام وارداتی و با ضخامت کم عرضه می‌کردند، که به‌سرعت شناسایی شدند و از لیست وندور آتش‌نشانی خارج شدند.

در حال حاضر، با تصمیم و درایت مسئولین کشور، مواد معدنی برای پوشش‌های ضد حریق تنها در داخل ایران تولید می‌شوند و استفاده از مواد خارجی ممنوع شده است. این تصمیم باعث شده که چرخه تولید و کار در این زمینه در داخل کشور تقویت شود و شرکت‌هایی که پوشش‌های ضد حریق را اجرا می‌کنند، رشد کنند و اشتغال بیشتری ایجاد کنند.

بعضی از این شرکت‌ها به افراد نمایندگی اجرای پوشش‌های ضد حریق می‌دهند و افراد می‌توانند تحت نظر یکی از این شرکت‌ها، فعالیت خود را آغاز کنند.

رنگ ضد حریق

نوع دوم از پوشش‌های ضد حریق در صنعت ساختمان، رنگ‌های ضد حریق هستند. این رنگ‌ها، لایه‌هایی بسیار نازک و مقاوم هستند که روی دیوارهای ساختمان پوشیده می‌شوند.

وقتی با حرارت مواجه می‌شوند، پف می‌کنند و به حالت ذغالی تبدیل می‌شوند. این ویژگی باعث می‌شود که حرارت بالا نتواند به سازه‌های اصلی ساختمان آسیب برساند. اما یکی از نقاط ضعف این نوع پوشش، قیمت بالای آن است.

شرکت‌های مجری پوشش رنگ ضد حریق

شرکت‌هایی که پوشش رنگ ضد حریق را اجرا می‌کنند، همانند شرکت‌های پوشش معدنی، بسیار کم هستند. این افراد به دلیل اینکه حق استفاده از این رنگ‌ها به صورت انحصاری در دست دو شرکت است، هزینه‌های استفاده از آن بسیار بالاست و به صرفه نیست.

به همین دلیل، استفاده از این نوع پوشش در صنعت ساختمان زیاد رایج نیست و تنها در برخی مکان‌های خاص و به دلایل ذاتی مانند نظر و سلیقه کارفرما، از رنگ ضد حریق استفاده می‌شود.

در برخی پروژه‌ها، به خاطر محدودیت‌های موجود در ضخامت المان‌های فلزی مانند تیرها و ستون‌ها، یا به دلیل نظر و سلیقه کارفرما، از رنگ‌های ضد حریق استفاده می‌شود.

به عبارت دیگر، در مواقع خاص مانند پارکینگ‌های مجتمع‌های بزرگ، انتخاب به این نوع پوشش برمی‌گردد.

پوشش ضد حریق چیست؟

پوشش ضد حریق به موادی گفته می‌شود که برای افزایش مقاومت ساختمان‌ها و سازه‌های فلزی در برابر حریق استفاده می‌شوند. این پوشش‌ها یک لایه مقاوم را بر روی ساختمان‌ها اعمال می‌کنند تا آن‌ها در مقابل دما و آتش محافظت شوند و کمترین خسارت را ببینند.

برای درک بهتر، فرض کنید یک مجتمع تفریحی دچار حریق می‌شود. اگر این ساختمان از پوشش ضد حریق استفاده نکرده باشد، در هنگام حریق دما به سرعت به 500 درجه سانتیگراد می‌رسد و ستون‌های فلزی آن ممکن است خم شوند.

در این شرایط، افراد درون ساختمان تا یک ساعت فرصت دارند تا فرار کنند و احتمالا جان خود را از دست دهند.

اما اگر از پوشش ضد حریق استفاده شود، مقاومت ساختمان به طور قابل توجهی افزایش پیدا می‌کند و زمانی برای فرار افراد تا دو ساعت فراهم می‌آید.

این پوشش‌ها به افراد فرصت می‌دهند تا به ایمنی بیرون بروند و از آسیب کمتری نجات یابند.