معرفی سیستم‌های اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر

هنگام نصب یک سیستم اعلام حریق جدید یا ارتقاء سیستم موجود، مهم است که تفاوت بین دو نوع سیستم اصلی که در بازار موجود هستند را بدانیم: سیستم‌های متعارف و آدرس‌پذیر.

1. سیستم‌های متعارف: در این نوع سیستم، دستگاه‌های اعلام حریق به صفحه کنترل پنل به صورت یکنواخت و بدون تفاوتی از نظر محل نصب وصل می‌شوند. این سیستم‌ها هزینه نصب اولیه کمتری دارند و معمولاً ساده‌تر و ارزان‌تر در نگهداری هستند.

2. سیستم‌های آدرس‌پذیر: در این نوع سیستم، هر دستگاه اعلام حریق دارای یک آدرس یکتا است که به کنترل پنل ارسال می‌شود. این نوع سیستم امکانات بیشتری برای مدیریت دستگاه‌ها، تشخیص دقیق‌تر مکان خطا و افزایش امنیت را فراهم می‌کند. هزینه نصب اولیه این سیستم‌ها بیشتر است، اما بهره‌وری و ایمنی بیشتری را ارائه می‌دهند.

هنگام انتخاب سیستم اعلام حریق، نکات زیر را در نظر بگیرید:
– هزینه اولیه: سیستم‌های متعارف هزینه نصب کمتری دارند، اما سیستم‌های آدرس‌پذیر عملکرد پیشرفته‌تری دارند.
– نگهداری و تعمیرات: سیستم‌های آدرس‌پذیر معمولاً نیاز به نگهداری دقیق‌تر دارند اما از نظر تشخیص خطا و رفع مشکلات بهتر عمل می‌کنند.
– امنیت: سیستم‌های آدرس‌پذیر امنیت بیشتری را ارائه می‌دهند زیرا قادرند خطاها را به دقت مشخص کنند و جلوی شیوع حریق را بگیرند.

با درک این تفاوت‌ها، می‌توانید سیستم مناسبی را برای پروژه خود انتخاب کنید که هم ایمنی را بالا ببرد و هم هزینه‌های نگهداری را بهینه کند.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر یا متعارف

در دنیای امروزی، بسیاری از افراد فناوری‌های آنالوگ را قدیمی می‌دانند. اما سیستم‌های اعلام حریق معمولی که مدت‌هاست وجود دارند، هنوز در بسیاری از پروژه‌ها استفاده می‌شوند. در حالی که فناوری‌های جدید هم اکنون وجود دارند، سیستم‌های معمولی همچنان گاهی به عنوان گزینه‌ای مناسب در نظر گرفته می‌شوند.

سیستم‌های معمولی برای ساختمان‌های کوچک که فقط یک یا دو منطقه را پوشش می‌دهند، بسیار قابل اعتماد و به صرفه هستند. اما بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک به دنبال استفاده از سیستم‌های آدرس‌پذیر هستند؛ زیرا این سیستم‌ها مزایای اضافی از جمله امکان مدیریت دقیق‌تر و افزایش امنیت را فراهم می‌کنند و مناسب برای جایگزینی سیستم‌های قدیمی هستند.

اگر شما نیز قصد دارید یک سیستم جدید برای پروژه خود انتخاب کنید، مهم است که به بیش از هزینه‌های اولیه دقت کنید و هزینه‌های دیگری را که با هر نوع سیستم مرتبط هستند، در نظر بگیرید. بررسی دقیق تفاوت‌های کلیدی بین سیستم‌های معمولی و آدرس‌پذیر می‌تواند به شما کمک کند تا انتخاب بهتری انجام دهید و هنگام سرمایه‌گذاری در این زمینه، تصمیمی آگاهانه بگیرید.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر و متعارف

تفاوت اصلی بین این دو سیستم در نحوه‌ی ارتباط المان‌های سیستم با کنترل پنل است.

سیستم‌های متعارف اولین نسل سیستم‌های اعلام حریق بوده‌اند که به بازار عرضه شدند و برای پروژه‌های کوچک مناسب هستند. این سیستم‌ها از تعداد محدودی زون برای پوشش مناطق استفاده می‌کنند.

سیستم‌های آدرس‌پذیر نسل جدیدتر و پیشرفته‌تری از سیستم‌های اعلام حریق هستند که برای پروژه‌های بزرگ و پیچیده مناسب‌اند. این سیستم‌ها امکان ارتباط دقیق‌تر و مدیریت بهتر را فراهم می‌کنند و قادرند تا تعداد بیشتری زون را پوشش دهند.

در ادامه مقاله به تفاوت این دو سیستم می پردازیم:

سیم کشی سیستم اعلام حریق

در سیستم آدرس‌پذیر، تمامی دستگاه‌ها از طریق یک سیم به صفحه کنترل پنل متصل می‌شوند. این دستگاه‌ها به صورت موازی بر روی یک لوپ قرار می‌گیرند، به طوری که اگر لوپ قطع شود، دستگاه‌ها همچنان از لوپ تغذیه می‌شوند و مشکلی برای عملکرد آنها ایجاد نمی‌شود.

همچنین، این سیستم اجازه می‌دهد که یک دستگاه را حذف یا غیرفعال کرد بدون تأثیر منفی بر روی دیگر دستگاه‌های متصل به همان لوپ.

در مقابل، در سیستم‌های معمولی، هر دستگاه به صورت جداگانه از طریق یک سیم به کنترل پنل متصل می‌شود و هر زون به صورت مجزا به پنل مرکزی متصل می‌شود.

در نتیجه، سیستم‌های آدرس‌پذیر نیاز کمتری به سیم‌کشی دارند، زیرا هر دستگاه دارای یک آدرس منحصر به فرد است و از یک لوپ مشترک برای ارتباط بهره می‌برند.

این ویژگی به دستگاه‌های آدرس‌پذیر اجازه می‌دهد تا به طور موثرتری مدیریت شوند و نیاز به تعدیلات مداوم در سیم‌کشی را کاهش دهند.

تشخیص مکان حریق

سیستم اعلام حریق متعارف

در سیستم آدرس‌پذیر، اگر یکی از دستگاه‌ها هشداری را فعال کند، این هشدار به کنترل پنل ارسال می‌شود. اما این هشدار به شما نمی‌گوید که دقیقاً کدام دستگاه در زون مشخصی مشکل دارد.

زیرا هر دستگاه ممکن است عامل هشدار باشد و نمی‌توانید به راحتی محل دقیق حریق را تشخیص دهید. بنابراین، باید به زون مشخص شده بروید و تمام دستگاه‌ها را بررسی کنید تا بفهمید کدام یک باعث فعال شدن هشدار شده است.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر

سیستم‌های آدرس‌پذیر به شما این امکان را می‌دهند که به هر دستگاه یک آدرس خاص، معمولاً یک عدد سه رقمی، اختصاص دهید و سپس به کنترل پنل اعلام کنید که هر دستگاه در کدام مکان نصب شده است.

هنگامی که هشداری دریافت می‌کنید، کنترل پنل محل حریق و نوع دستگاهی که هشدار را ایجاد کرده است را مشخص می‌کند. این ویژگی به شما در زمان پاسخگویی به آتش‌نشانی یا ساکنین کمک زیادی می‌کند.

همچنین به شما این امکان را می‌دهد که هر دستگاه را به طور جداگانه برنامه‌ریزی کنید. به عنوان مثال، می‌توانید یک دتکتور دود را برای ارسال هشدار و یک دتکتور حرارت را برای ارسال دستورالعمل مشخص برنامه‌ریزی کنید.

هزینه سیستم اعلام حریق

در سیستم‌های آدرس‌پذیر، هر دستگاه با یک آدرس خاص، معمولاً یک عدد سه رقمی، به کنترل پنل متصل می‌شود. این سیستم به شما این امکان را می‌دهد که دقیقاً بفهمید کدام دستگاه در کدام نقطه از ساختمان نصب شده است، هنگامی که هشداری فعال شود.

سیستم‌های آدرس‌پذیر، با ویژگی‌های پیشرفته‌تر و کارایی بالاتر همراه هستند، اما هزینه خرید و نصب آنها بیشتر است. با این حال، این سیستم‌ها به دلیل کاهش نیاز به سیم‌کشی پیچیده‌تر، می‌توانند در نهایت هزینه نصب کمتری داشته باشند نسبت به سیستم‌های متعارف.

سیستم‌های متعارف، با هزینه خرید تجهیزات پایین‌تر، هنوز هم برای مشاغل کوچک گزینه‌ای اقتصادی هستند. اما سیم‌کشی مجزا برای هر دستگاه می‌تواند باعث افزایش هزینه و پیچیدگی شود و هر دستگاه باید به طور جداگانه بررسی شود.

در مقابل، سیستم‌های آدرس‌پذیر به شما این امکان را می‌دهند که هشدارهای تعمیر و نگهداری را به صورت مستقیم به کنترل پنل ارسال کنید، که این باعث می‌شود دستگاه‌های مشکل‌ساز را سریع‌تر شناسایی و تعمیر کنید.

این ویژگی باعث می‌شود که سیستم آدرس‌پذیر، علاوه بر کارایی بالاتر، در زمان پاسخگویی به حوادث، مقرون به صرفه‌تر و کارآمدتر باشد و احتمال هشدارهای اشتباه را کاهش دهد.

عملکرد سیستم های اعلام حریق به چه نحوی است؟

سیستم‌های اعلام حریق دارای یک کنترل پنل هستند که با اجزای مختلفی مانند دتکتورها، شستی، آژیر و غیره، ارتباط برقرار می‌کنند. این سیستم‌ها برای هشدار دادن به ساکنان در صورت وقوع حریق و همچنین برای فعال کردن سیستم‌های اطفاء حریق نظیر اسپرینکلرها، استفاده می‌شوند. پنل اعلام حریق در واقع به عنوان “مغز” این سیستم‌ها عمل می‌کند و در صورت تشخیص آتش سوزی، می‌تواند سیستم‌های اطفاء حریق را فعال کند.

سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر، امکانات پیشرفته‌تری از جمله کنترل دقیق و عملکردهای جانبی بیشتر را فراهم می‌کنند. با این حال، سیستم‌های معمولی نیز همچنان می‌توانند در شرایط خاصی مفید باشند، اما ممکن است محدودیت‌هایی داشته باشند.

سیستم‌های آدرس‌پذیر به آتش‌نشانان این امکان را می‌دهند که با تعیین دقیق محل آتش‌سوزی در ساختمان، به سرعت واکنش نشان دهند و تدابیر لازم را اتخاذ کنند.

همچنین، این سیستم‌ها می‌توانند پیام‌های صوتی را با هشدارها، مشکلات و دستورالعمل‌های مختلف ترکیب کرده و به ساکنان در صورت وقوع حریق راهنمایی کنند.

در عمل، سیستم‌های آدرس‌پذیر دارای هشدارهای کاذب کمتری نسبت به سیستم‌های معمولی هستند که باعث می‌شود ساکنان به هر هشداری جدی‌تر پاسخ دهند. این مسئله در کاهش خطرات آتش‌سوزی و ایمنی بالاتر در مدت طولانی تاثیرگذار است.

بنابراین، انتخاب بین سیستم‌های اعلام حریق آدرس‌پذیر و سیستم‌های متعارف، وابسته به نیازها و بودجه پروژه مورد نظر است.